نام انگلیسی : Rose
نام علمی: Rosa L.
خانواده : Hulthemia Dumort.
نام دیگر : رُز، گل سرخ، گل محمدی، گل سوری، یا وَرد
گیاه گل رز به سبب اثرات آرامبخش، ضد تشنج و ضد درد از دیرباز در طب سنتی ایران و اکثر کشورها جایگاه خاصی داشتهاست. این گیاه با توجه به داشتن آلکالوییدها، فلاونوییدها و ترکیبات آلی همواره در جهت کاهش فشارهای عصبی، درمان افسردگی، بیخوابی مزمن، آرامبخشی، و ترمیمکنندگی پوست مورد استفاده قرار گرفتهاست. عصارهٔ گل رز از گلبرگ و کاسبرگ این گل استخراج میشود و از راه پوست و مخاط نیز قابل جذب است. عصارهٔ آن به رنگ زرد روشن با طعم کمی شیرین و عطری نافذ است و مواد عمده و مؤثر آن شامل ۳۰ تا ۴۰ درصد گرانیول و ۲۰ تا ۳۰ درصد لینانول، ۴۰ تا ۶۰ درصد سیترونلول است. این عصاره کاهش دهندهٔ فعالیت دستگاه عصبی سمپاتیک و تقویت کنندهٔ دستگاه عصبی پاراسمپاتیک است
تقویت کننده پوست
صابون گل رز برای اولین بار در قرن دهم تقطیر شد. امروزه نیز به طور عمده عصاره گل رز در این کشور تولید می شود که برای تهیه مقدار کمی از آن به تعداد زیادی برگ گل رز نیاز است. از روغن رز به صـــورت غلیظ و مخلوط شده با روغن های دیگری مانند بادام، هسته انگور و… استفاده می شود.
این صابون به صورت موضعی نیز استفاده می شود. استنشاق بخار آن، احساس خوشحالی و امید در فرد به وجود می آورد. تقویت کننده ریشه مو و پوست است. رگ های خونی کوچک را منقبض می کند و برای متوقف کـــــردن جریان خون، روی زخم ها یا بریدگی ها مالیده می شود.
لکه های مربوط به جوش، آکنه و زخم ها را کم رنگ می کند.
کمپرس با آب سـرد یا ولـــرم حاوی روغن گل رز، دردهای مزمن از جمله گرفتگی عضله به علت قاعــــدگی یا سردرد را تسکین می دهد.